dēlāpsus , ūs, m. (delabor), der Abfall, Abfluß, aquae, Varro r. r. 1, 6. § 6.
... sunt, Suet.: stercus eo (dahin) delapsum, Cels.: signum de caelo delapsum, Cic.: de manibus delapsa arma, ... ... Verg. – dah. aliquis de caelo delapsus, einer, der wie eine Gottheit unverhofft zu jmds. ... ... Cic.: u. so de caelo divinum hominem esse in provinciam delapsum putare, Cic. – c) v. Flüssigkeiten, herabgleiten, ...
dē-fero , dē-tulī, dē-lātum, dē-ferre, I) ... ... nostrum fato delatus in aevum, Hor. sat. 1, 10, 68 (al. delapsus): optatum negotium sibi in sinum delatum esse, sei ihm in den Schoß ...
2. caelum (coelum), ī, n. (zu Wurzel [ ... ... Ursprungs, Ov.: de caelo delabi (v. Romulus), Liv.: de caelo delapsus, wie ein Bote des Himmels, ein Gottgesandter, Cic.: u. so ...
sentio , sēnsī, sēnsum, īre (wohl zu ahd. sinnan ... ... ire foras animam, Lucr. – m. Nom. des Partiz., sensit medios delapsus in hostes, Verg. Aen. 2, 377: invidiae letali plagā percussi sero ...