delectatio

[2007] dēlectātio, ōnis, f. (delecto), I) die Ergötzung, der Zeitvertreib, die Unterhaltung, der Genuß, (verb. suavitas et delctatio, iucunditas delectatioque), nulla alia, Ter.: sermonis, Cic.: conviviorum, Cic.: Vibius delectationi natus, Quint.: lectio sine ulla delectatione, höchst unerquickliche, Cic.: magnam delectationem habere (gewähren), Cic.: delectationem ex fabulis quaerere, durch Erz. zu unterhalten suchen, Cels.: haec delectationem tibi nullam attulissent (hätte dir keinen Spaß gemacht), Cic.: bibliothecam ad communem delectationem instituere, Vitr.: m. obj. Genet., videndi et audiendi delectatione duci, Interesse an usw., Cic. de off. 1, 105. – Plur., audientium delectationes, Vitr.: in ipsa occupatione delectationes alias multas habere, Cic.: est enim (aqua) maxime necessaria, et ad vitam et ad delectationes et ad usum cotidianum, Vitr. – II) spät. mediz. t. t., der Reiz, die Reizung, frequens [2007] ventris egerendi, Drang, Cael. Aur. chron. 4, 6, 88: u. so urinae reddendae, ibid. 5, 10, 106. – Plur. ventris delectationes, Cael. Aur. chron. 4, 3, 46. – III) die Verführung, Verlockung, Itala Iudith 12, 16.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2007-2008.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: