dēnōminātio , ōnis, f. (denomino), a) die Benennung, Angabe, Cod. Theod. 6, 4, 13. § 2: civium, Euanth. de com. p. 5 Reiff. – b) als mathem. t. t., die Benennung, ...
dēnōminātīvē , Adv. (denominativus), auf abgeleitete Art, durch Ableitung, Mart. Cap. 4. § 381.
dēnōminātīvus , a, um (denomino), durch Ableitung gebildet, Prisc. 4, 1.
dē-nōmino , āvī, ātum, āre, benennen ... ... continetur, hoc modo denominabitur, Cornif. rhet.: hinc (ab Lamo) Lamias ferunt denominatos, Hor.: parcus ab eo, quod est parum, denominatus est, Gell.: res denominata, eine Sache, die ihren bestimmten Namen schon erhalten hat (im Ggstz. ...
metōnymia , ae, f. (μετωνυμ ... ... machen (zB. Bacchus für vinum), rein lat. immutatio od. denominatio od. transnominatio (w. vgl), Fest. p. 153 (a), ...