denudo

[2049] dē-nūdo, āvī, ātum, āre, entblößen, d.i. I) aufdecken, ossa, Pacuv. fr.: femur virginis, Vulg.: matres familias, Suet.: alqm a pectore, Cic. – übtr., a) von Truppen entblößen, bloßstellen, Veget. mil. 3, 17, p. 101, 19 L. – b) aufdecken, offenbaren, inscientiam suam, Varro LL.: alci consilium suum, Liv.: arcana amici, Vulg. – II) berauben, cives Romanos omnes crudelissime, Lentul. in Cic. ep. 12, 15, 1. – m. Abl., alqm vestimentis, Vulg. Ezech. 13, 39 u. 23, 26: übtr., suo eam (iuris scientiam) concesso et tradito (ornatu) spoliare atque denudare, Cic. de or. 1, 235.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2049.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: