dēns , dentis, m. (altind. dán, Akk. ... ... se setā deligandi sunt, Cels.: velut rabida fera dentibus dimicavit, Iustin.: albis dentibus deridere, s. albus: dolet dens, Cels.: alci dolent dentes, jmd. ...
albus , a, um (Stamm ALB, verwandt mit ἀλφός ... ... , 1, 111. – Sprich w. Redensarten: albis dentibus deridere, so laut auflachend jmd. verspotten, daß die Zähne sichtbar werden = » ...
dē-plōro , āvī, ātum, āre, I) intr.: A) ... ... interitum, Cic.: caecitatem suam, Cic.: vitam, Cic. u. (Ggstz. deridere) Sen.: ea apud Syphacem, Liv.: multa divinitus (in prophetischer Voraussicht), ...
facētia , ae, f. (facetus), I) Sing., das ... ... congruentis. Gell. 3, 3, 3: Aemilianum istum facetiae sibi habere res divinas deridere, Apul. apol. 56. – II) Plur., facētiae, ārum, f ...
con-temno , tempsī, temptum, ere (in Hdschrn. u. ... ... omnia audentem c. (Ggstz. nihil temere agentem metuere), Liv.: istos omnes deridere atque c., qui etc., Cic.: non omnes eos contemnunt, de quibus male ...