tempusculum , ī, n. (Demin. v. 1. tempus), ... ... , 2, 27: si multos versus minimo tempusculo (in der allerkürzesten Zeit) dictaret, Porphyr. Hor. sat. 1, 4, 9.
Wörterbucheintrag Latein-Deutsch zu »tempusculum«. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 1918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 3053.