dilucide

[2168] dīlūcidē, Adv. m. Compar. u. Superl. (dilucidus), licht, hell, I) eig.: dilucidius flagrare, Plin. 37, 48. – II) übtr., deutlich, klar, dil. expedivi, Ter.: plane et dil. od. dil. planeque dicere, Cic.: rem dil. explicabimus, si etc., Cornif. rhet.: ne rudibus Graecarum litterarum minus dil. appareat, quantus fuerit ille vir, Nep.: Compar., latius et dilucidius praecipere, quomodo etc., Cels. 2, 14 extr.: Superl., eorum vanitatem de (aus) scripturis sanctis dilucidissime convicisti, Augustin. epist. 167, 4.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2168.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: