alter , tera, terum, Genet. alterīus (im Verse auch ... ... 35, 71). – Plur. von mehreren od. von ganzen Parteien, alteri dimicant, alteri victorem timent, Cic. – endlich das zweite alter in verschiedenem ...
vīcus , ī, m., ( nach Varro LL. 5, 145 ... ... etc., Cic.: vicos plateasque inaedificat, Caes.: hostes per vicos et plateas undique obruunt dimicantes, Veget.: inter vicos aut inter vias manere, Suet.: in vico angusto habitare ...
ferrum , ī, n., das Eisen, I) ... ... alqm cum ferro (mit bewaffneter Hand) invadere, Cic.: ferro, non rudibus dimicantes, Tac.: agros ferro ignique vastare, urbes ferro atque igni vastare, Liv.: ...
dī-mico , āvī, ātum, āre (dis u. mico), ... ... II) übtr., mit aller Kraft ringen, etw. zu erlangen, dimicantes competitores, Liv.: omni ratione erit dimicandum, ut etc., danach zu ringen, ...
prō-culco , āvī, ātum āre (pro u. calco), ... ... etiam gregarii milites auro caligas figerent proculcarentque materiam, cuius amore populi ferro dimicant, Iustin. 38, 10, 3: is (aper) modo crescentes segetes proculcat ...