direptus

[2182] dīreptus, Dat. , m. (diripio), das Plündern, praedonibus direptui esse, Spart. Sever. 19, 6.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2182.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: