in-discrepāns , antis (in u. discrepo), nicht abweichend, gehörig, mercium pretium, Augustin. epist. 216, 6.
... a) v. Lebl. (Ggstz. discrepans, repugnans): motus c., Liv.: actio vocis, vultus et gestus c. ... ... Cic.: quod (genus) ego aptum et congruens nomino, Cic.: oratio verbis discrepans, sententiis congruens, Cic.: haec duo pro congruentibus sumere tam vehementer repugnantia, ...
indiscrepanter , Adv. (indiscrepans v. discrepo), ohne Abweichung, Boëth. inst. arithm. 2, 38 extr.
dīversus (dīvorsus), a, um, PAdi. m. Compar. ... ... u. prägn., quid enim divorsius esse putandum est, aut magis inter se disiunctum discrepansque, quam etc., Lucr. – subst., dissimilia ac diversa componitis, Sen.: ...
... .: nulla in re, Cic.: res multum discrepans auctorum opinionibus, Vell. – m. Dat. = von (s ... ... (einerlei Bedeutung zu haben) videantur, Cic.: interpres est mentis oratio verbis discrepans, sententiis congruens, Cic. – b) impers., discrepat, man ist ...
disiūnctus (dīiūnctus), a, um, PAdi. m. Compar. ... ... disiuncti, Cic.: nihil est ab ea cogitatione disiunctius, Cic.: inter se d. discrepansque, Lucr.: subst., ut non modo non cohaerentia inter se diceres, sed ...