dispertītio (dispartītio), ōnis, f. (dispertio), die Zerteilung, Tert. adv. Hermog. 39 extr. Vgl. dispersio no. II.
vir , virī (altind. vīrā-ḥ, gotisch waír, ... ... der Soldat, gew. im Plur., die Mannschaft, dispertiti viri, Plaut.: boat caelum fremitu virûm, Plaut. – bes. viri ...
dis-pertio (dis-partio), īvī u. iī, ītum, ... ... genera, Cic.: tempora voluptatis laborisque, Cic. – medial, tot in curas dispertiti eorum animi erant, Liv. 22, 7, 10. – / Depon. ...
dīspersio , ōnis, f. (dispergo), die Zerstreuung, I) im allg.: a) aktiv: exercitus, Isid. 18, 2, 7: populi, ... ... Vat. et ed. Halm. (Müller mit Klotz u. Kayser nach Vermutung dispertitionem).