placeo , uī, itum, ēre (verwandt mit placāre, wie sedēre mit sēdāre), gefallen, gefällig sein (Ggstz. displicere, improbari), I) im allg.: a) v. Pers.: alci, ...
turmālis , e (turma), zu einer Turme gehörig, bucina ... ... 8, 7, 1; 25, 18, 11. – im Wortspiele, turmale, displicere, Reiter- = Statuenschwarm (Statuen, die gleichsam schwadronenweise, in großer Zahl beisammenstehen ...
rēfert , rētulit, rēferre, v. n. u. impers. ... ... Tiburtinus calix an manus concava, nihil refert, Sen.: quia parvulum referret, an idem displiceret, quibus non idem placuisset, Plin. ep.: quae (aves) pascantur necne, ...
ar-rīdeo (ad-rideo), rīsī, rīsum, ēre, dazu ... ... Beifall finden, jmdm. behagen, zusagen (Ggstz. alci displicere), »inhibere« illud tuum, quod valde mihi arriserat, vehementer displicet; est enim ...
ineptio , īre (ineptus), ungereimt-, albern-, töricht handeln ... ... 17. p. 73, 23 N.: apud quem igitur libentius ineptiam, quam cui displicere non possum? Augustin. epist. 3, 5.
parvulus (parvolus), a, um (Demin. v. parvus), ... ... . 7, 18. p. 297, 5 D.: quia parvulum referret, an idem displiceret, quibus non idem placuisset, Plin. ep. 8, 14, 14; vgl ...
animadverto (animadvorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere ( aus ... ... peccata maxime, quae difficillime praecaventur, Cic.: in qua (voce) nihil offendi, nihil displicere, nihil animadverti possit, Cic.: quae omnia ingrata atque arrogantiae plena animadvertit in ...