adhortātio , ōnis, f. (adhortor), die Aufmunterung, Mahnung ... ... litterae erant adhortatione plenae, Liv.: omissā nostrā adhortatione ad eorum, quos proposuimus, sermonem disputationemque veniamus, Cic.: prae clamore poscentium pugnam nulla adhortatio imperatoris audita est, Liv.: ...
lūdo , lūsī, lūsum, ere, spielen, I) intr ... ... bauen, Hor.: carmina, Verg.: causas, Calp.: pericula, Mart.: causam illam disputationemque, auf eine launige (scherzhafte) Weise durchführen, Cic.: convicia, aus ...
rēicio , iēci, iectum, ere (re u. iacio), ... ... zurückweisen, von sich weisen, abweisen, zurücksetzen, verwerfen, verschmähen, omnem istam disputationem, Cic.: Ennii Medeam aut Antiopam Pacuvii spernere aut reicere, Cic.: bona diligere ...
cōn-fero , contulī, collātum (conlātum), cōnferre, I) zusammentragen ... ... ad alqm, Cic.: omnem spem salutis ad clementiam victoris, Cic.: de re publica disputationem in Africani personam et Phili et Laelii, Cic.: curam restituendi Capitolii in L ...
dē-fugio , fūgī, ere, I) v. intr., entfliehen ... ... (der Vertretung seiner konsul. Wirksamkeit), Cic.: illam Caesaris coniunctionem, Cic.: eam disputationem, Cic.: in (bei) dicendo assentationem vulgi acclamationemque (Ggstz. sectari ...
oblīquus (oblīcus), a, um (zu Wz. leiq u ... ... von der Seite, seitwärts, nicht geradezu (vgl. bildl. sed ne aliam disputationem ex obliquo [abschweifend] habeam, Sen. de ben. 4, 9, ...
ag-gredior (ad-gredior), gressus sum, gredī (ad u. ... ... – m. ad u. Akk., ad causam, ad crimen, ad disputationem, ad historiam, Cic.: ad cetera, weiter gehen (in der Rede), ...
disputātio , ōnis, f. (disputo), I) die Berechnung ... ... a.: in hac disputatione de fato, Cic.: disputatio illa contra Gorgiam, Cic.: disputationem habere contra iustitiam, Lact.: hāc in utramque partem disputatione habitā, Cic. – ...