... inexpiabile, Liv.: iuiustum, Cic.: odium penitus insitum, Cic.: odium omnium iustum et iam diu tibi debitum ... ... nobis ac nostris (Ggstz. struere odium in alios), Cic.: deponere odium, Nep., omnia privata ... ... Cic.: mittere (fahren lassen) ac finire odium, Liv.: asperitas odium saevaque bella movet, Ov.: patefecit odium ...
2. ōdīum , īī, n., s. ōdēum.
podium , iī, n. (πόδιον), der ... ... Spart. Sev. 22. § 3: Catuli Paulique minores et Fabii et omnes ad podium spectantes, Iuven. 2, 147. – / Nbf. podius , iī ...
medium , die Mitte, s. mediusno. I, A, 1, c u. 2, c u. no. II.
modium , iī, n. = modius, Cato r. r. 58 extr. – / Plin. 18, 145 (146) Sillig modia vicena, aber Jan modii viceni, Detl. modi bini.
zōdium , iī, n. (ζώδιον), das Sternbild im Tierkreise, Censor. 8, 6.
ōrdium , iī, n., s. prīmordium.
studium , iī, n. (studeo), der ... ... ., incensi sunt studio, Cic.: omne studium ad alqd conferre, Cic.: studium agricolationi dare, Colum.: summo studio ... ... suffragium u. im Ggstz. zu odium), Cic. u.a.: studium et fides erga clientes, Suet.: ...
gaudium , iī, n. (gaudeo), die innere ... ... .: alqm tanto gaudio afficere, quanto etc., Liv.: tacitum continere gaudium non potuerunt, quin etc., Liv. ... ... lebloser u. abstr. Ggstde.: flos est gaudium arborum, Plin.: adamas opum gaudium, Plin. 20. praef. § 2 ...
stadium , iī, n. (στάδιο ... ... Rennbahn, Laufbahn, qui stadium currit, Cic.: ut in stadio cursores exclamant, Cic.: stadio notus Olympico ... ... Aegyptios se egit philosophum in omnibus stadiis templis locis, Capit.: excitavit stadium et odium, Suet. – bildl. = der Wettstreit, in ...
taedium , iī, n. (taedet), I) ... ... .: ipsos belli taedium cepit, sie wurden überdrüssig, Liv.: taedium tandem eum et fugae ... ... 4, 1904. – b) absol.: alci taedium afferre, Liv.: taedium parĕre, Quint.: taedium pati, Liv.: vinum in taedium venit alci, wird einem zum ...
exodium , iī, n. (εξόδιο ... ... sat. Men. 174: principio exitus dignus exodiumque sequatur, Lucil. 1265: quod coeperas modo in via, narra, ut ad exodium ducas, Varro sat. Men. 520: totam Christianae spei frugem ...
Caudium , ī, n., Stadt in Samnium an der appischen Straße, j. ... ... schimpflich unterlegenen, Liv.: Plur. subst., Caudīnī, ōrum, die Einwohner von Kaudium, die Kaudiner, Liv. u. Plin.
Gordium , iī, n. (Γορδιον), Hauptstadt des Königs Gordius in Großphrygien, berühmt durch den gordischen Knoten (s. Gordius), Iustin. 11, 7, 3: über ihre Lage s. Liv. 38, 18, 10 sqq. ...
spodium , iī, n. (σπόδιον), I) Asche, Plin. 23, 76. – II) Metallasche, Ofenbruch, Plin. 34, 170 u. 172.
gladium , iī, n., s. gladius /.
repudium , iī, n. (re u. pes, ... ... . 50, 16, 101), alci repudium remittere od. renuntiare, die Verlobung oder Ehe aufkündigen, aufsagen ... ... 24, 2, 3. Modestin. dig. 24, 3, 38: repudium dicere, die Scheidung aussprechen, Tac. ann. 3, 22 ...
remedium , iī, n. (re u. medeor), I ... ... fuit, Liv.: ad magnitudinem frigorum hoc sibi remedium comparare, Cic.: domo sibi quaerere remedium ad eam moram, quae nuptiis affertur, Cic.: iniuriae tuae remedium morte ac suspendio quaerere, Cic.: ...
exōrdium , iī, n. (exordior), I) im engern ... ... Lact.: vitae, Cic.: huius mali, Cic.: exordium habere a Romulo, Eutr.: exordium sumere ab alqa re, Lact. u. Amm.: proximus liber velut novum sumet exordium, Quint. – Plur., exordia rerum, Lucr.: ...
1. obsidium , iī, n. (obsideo), das ... ... die B. aufheben, Tac.: obsidium Mogontiaci liberare, M. entsetzen, Tac. – 2) übtr ... ... , Schläge, Plaut. mil. 219. – C) = praesidium, subsidium, der Schutz, die Hilfe, ...
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für den zweiten Band eine weitere Sammlung von zehn romantischen Meistererzählungen zusammengestellt.
428 Seiten, 16.80 Euro