Dōnātus , ī, m., I) Aelius D., ein röm ... ... ae, m., ein Anhänger des Donatus, ein Donatist, Augustin. epist. 134, 2 ... ... a. – b) Dōnātiānī , ōrum, m., die Anhänger des Donatus, die Donatianer, Hieron. ...
in-dōnātus , a, um (in u. dono), unbeschenkt, Lampr. Heliog. 28, 6.
spadōnātus , ūs, m. (spado), der Zustand eines Entmannten, Tert. de cult. fem. 2, 9.
Dōnātiāni , Dōnātiānus , s. Dōnātusno. III.
Dōnātista , s. Dōnātusno. III.
ab-eo , iī, itum, īre (griech. ἄπειμι), I ... ... Sall.: tu missus (vom Richter entlassen, freigesprochen) abibis, Hor.: nemo non donatus (unbeschenkt) abibit, Verg.: u. so nullus ab his unquam ...
quam-quam , Coni., wenn auch noch so, deutsch ... ... . Otto Tac. ann. 1, 6. p. 68), zB. triumpho donatus est, qu. expers belli propter aetatem, Suet.: qu. offirmate resistens, Suet ...
im-pertio (in-partio), īvī u. iī, ītum, ... ... impertiri debet, in denen unterwiesen werden muß, Nep.: nullo honore impertitus = donatus, Suet. – Partiz. subst., impertīta, ōrum, n., Vergünstigungen, ...
quattuordecim , Adi. num. (quattuor u. decem), vierzehn ... ... diligat, Petron. 126, 7: ludis Decimus Laberius eques Romanus mimum suum egit, donatusque quingentis sestertiis et anulo aureo sessum in qu. (e) scaena per orchestram ...