donicum

[2288] dōnicum, Coni., altertümlich für donec (w.s.), Liv. Andr. Odyss. fr. bei Charis. 197, 16. Plaut. capt. 339; Pseud. 1168 u.a. Cato r.r. 146, 2. Cato oratt. 10. fr. 5. Nep. Hamilc. 1, 4. Auct. itin. Alex. 20 (50).

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2288.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: