mandūcor , ārī, s. 1. mandūco.
1. mandūco , āvī, ātum, āre (mando, ere), I) kauen, Varro, Sen. u.a. – Dep. Nbf. mandūcor, ārī, Pompon. com. 100. Afran. com. 184. Lucil. 456. ...
com-mandūco , āvī, ātum, āre, zerkauen, Val. ... ... die Z. beißen, Vulg. apoc. 16, 10. – Nbf. commandūcor , ātus sum, ārī, Lucil. sat. 4, 42 u. 15 ...
crēdo , didī, ditum, ere (vgl. altind. çrad-dhā ... ... Indi quoque deum esse me credant, Curt.: ego ut credam esse (phantasmata) eo ducor, quod etc., Plin. ep.: ita prius coruscare caelum creditur, tum tonare, ...
... adduci, ut putem, od. non adducor, ut putem, Cic., non adducor, ut credam, Liv., adduci nequeo, quin existimem, Suet., eo magis adducor, ut credam, Liv., alle m. folg. Acc. u. Infinit.: u. dah. bl. adducor m. folg. Acc. u. Infinit., ...
mīsceo , mīscuī, mīxtum od. mīstum, ēre (μῑ ... ... , Verg.: iunxisti ac miscuisti res diversissimas, Plin. pan.: ex his causis non adducor, ut duo dissimilia et hoc ipso diversa, quod maxima, confundam misceamque, Plin ...