duûmvir u. duovir , virī, m., gew. ... ... ) bestehend. – C) duumviri aedi faciendae od. locandae od. dedicandae, eine in den ... ... 5; 35, 41, 8; 40, 34, 5 sq. – D) duumviri navales, eine in ...
duumvira , ae, f. (duumvir), die Gattin eines Duumvirn, Corp. inacr. Lat. 8, 9407.
ex-duumvir , virī, m., ein gewesener Duumvir, Imper. Constant. et Licin. epist. in Augustin. epist. 88, 4.
duumvirālis , is, m. (duumvir), zu den Duumvirn gehörig, der Duumvirn, potestas, Corp. inscr. Lat. 14, ... ... . 13, 1921. – subst., ein gewesener Duumvir, Ulp. dig. 50, 3, 1 ...
duumvirātus , ūs, m. (duumvir), die Würde der Duumvirn, das Duumvirat, Plin. ep. 4, 22, 1 u. ICt.
duumvirālitās , ātis, f. (duumviralis) = duumviratus, Cod. Iust. 5, 27, 1 in.
duumvirālicius , a, um (duumviralis), zu den Duumvirn gehörig, der Duumvirn, ornamenta, Corp. inscr. Lat. 3, 650. – subst., ein gewesener Duumvir, Corp. inscr. Lat. 6, 1509. Augustin. de ...
duovir , s. duûmvir.
duovirālis , s. duumvirālis.
2. cum , Praep. m. Abl. (auf Inschrn. ... ... usw., eā (auf diesem Wege) cum Magone equites Hispanorum praemissos, Liv.: duumviros navales cum classe Pisas ire, Liv.: rex Hellespontum cum exercitu transiit, Liv.: ...
prō-voco , āvī, ātum, āre, hervor-, herausrufen, herrufen ... ... provoco, Liv.: pr. ad populum, Cic. u.a.: pr. a duumviris, Liv. – pr. iudicium ad populum, Val. Max. 8, 1, ...
aedīlis , is, m. (aedes), der Ädil, ... ... , 1. – II) in den Munizipalstädten u. Kolonien, wo es aediles duumviri, triumviri usw. gab, die in einigen Städten die einzige Obrigkeit bildeten ( ...
triumvir , virī, m. (tres n. vir), der ... ... . inscr. Lat. 14, 2413. – / Nomin. triumvir ( neben duumvir) auch (aber ohne Beleg) angeführt von Prisc. de fig. num. ...
obsecrātio , ōnis, f. (obsecro), das Bitten um ... ... 27, 11, 6; vgl. 26, 23, 6: obsecratio a populo duumviris praeeuntibus est facta, Liv. 4, 11, 5; vgl. 31, ...