ef-flōreo , ēre (ex u. floreo), aufblühen, übtr., Tert. iudic. dom. 8. Vulg. psalm. 102, 15 u. 131, 18. Ambros. epist. 2, 8.
... quae (utilitas) tamen ipsa efflorescit ex amicitia, Cic.: ex rerum cognitione efflorescat et redundet oportet oratio, Cic. – II) aufblühen = emporblühen, emporkommen, si quidem efflorescit (illa aetas) ingenii laudibus, Cic.: amorem efflorescere tantum, ut ... ... effloruit (Roma), Vopisc.: corpus vergit in senectutem aut in iuventam efflorescit, Augustin.