elephantus

[2382] elephantus, ī, c. (latinisierte u. in der klass. Prosa [namentlich in den Kasus obliqui] gewöhnlichere Nbf. v. elephas), der Elefant, I) eig. u. meton.: elephantus ornatus, Nep.: elephanto beluarum nulla prudentior, Cic.: elephantus gravida, Plaut.: elephanti barritus, s. barrītusno. I. : solido procedebat elephantus in pontem, Liv. – elephanti corio circumtentus = stumpfsinnig, Plaut. mil. 235. – meton. (u. poet.), wie ελέφας = Elfenbein, Verg. georg. 3, 26 u.a. – II) übtr., ein Seetier, Plin. 32, 144; vgl. 9, 10. – / elepantus geschr., Corp. inscr. Lat. 4, 806.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2382.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: