ē-mendo , āvī, ātum, āre (ex u. mendum), ... ... von corrigere [w. s.], dah. oft verb. corrigere et emendare, emendare et corrigere), a) als mediz. t. t. = heilen, ...
cūro (altlat. coiro u. coero), āvī, ātum, ... ... 141: tu recte vivis, si curas esse quod audis, Hor.: multa exemplaria contracta emendare curavit, Suet.: curavi equidem abolere orationem, Fronto. – bes. oft ...
cēnsus , ūs, m. (1. censeo), I) die ... ... censum deferre od. profiteri, deklarieren, Tac. u. ICt.: censum emendare, nachdeklarieren, ICt.: censu liberari, Cic.: a censu (nach der ...
cor-rigo , rēxī, rēctum, ere (con u. rego), ... ... Ov.: secunda regere, adversa corrigere, Apul. – in moral. Beziehung, emendare vitia corrigereque mores, Quint.: vel corrumpere mores civitatis vel corrigere, Cic.: c ...
fortūna , ae, f. u. Plur. fortūnae, ārum, ... ... adversa, das Unglück, Mißgeschick, commiserari fortunam Graeciae, Nep.: arte emendare fortunam, Hor.: contra fortunam paratus armatusque, gegen die Schläge des Schicksals gerüstet ...
cōn-fōrmo , āvi, ātum, āre, entsprechend (harmonisch) formen ... ... vocem secundum rationem rerum, de quibus dicimus, Cic. – nonnulla c. et leviter emendare, einige Punkte berichtigen (eig. in eine passendere Form bringen) u. leicht ...
spurcitia , ae, f. u. spurcitiēs , ēī, f ... ... r. 3, 16, 7: suum spurcitiae, Plin. 17, 52: spurcitias omnes emendare, Sex. Placit. de medic. 11, 8. – im moral. Sinne ...
cōnsuētūdo , inis, f. (consuesco), die Beigewöhnung, I) ... ... Cic.: c. saeculi, Sen.: consuetudinem vitiosam et corruptam purā et incorruptā consuetudine emendare, Cic.: consuetudinem imitari, Cic.: uti pravissimā consuetudinis regulā, Cic.: in consuetudinem ...
re-cōgnōsco , nōvi, nitum, ere, I) etwag wieder kennenlernen, a) wiedererkennen (s. Wesenberg Cic. Tusc. 1 ... ... codicem, Cic. – leges, prüfend besprechen, Cic. – lioellos suos recognoscere emendareque, Plin. ep.