ēnarrātē , Adv. (enarro), erschöpfend, im einzelnen, ausführlich, enarratius, Gell. 10, 1, 7 (Ggstz. breviter et subobscure); 13, 12, 5.
ēnarrātio , ōnis, f. (enarro), I) das Hererzählen, syllabarum ... ... das Abteilen, Skandieren, Sen. ep. 88, 3: ineffabilis sanctusque sermo, cuius enarratio modum hominis excedat, Lact. 4, 9, 3. – II) insbes., ...
ēnarrātor , ōris, m. (enarro), der Erklärer, Ausleger eines Schriftstellers, einer Stelle usw., Sallustii, Gell. 18, 4, 2: saturarum M. Varronis, Gell. 13, 30, 1: en. vocum antiquarum, Gell. 18, 6, 8: ...
ēnarrātīvus , a, um (enarro) =εξηγητικός, zur genauen Darstellung geeignet, genus poëmatos od. poëmatis, Diom. 482, 31. Donat. vit. Verg. 25.
inēnārrātus , a, um (in u. enarro), unerklärt, unaufgelöst, aenigma, quod reliquimus inenarratum, Gell. 12, 6, 1: verba haec, quae reliquimus inenarrata, Gell. 19, 14, 4.
ēnarrābilis , e (enarro), erzählbar, darstellbar, erklärbar, non en.,Verg. u. Pers.: vix en., Sen. u. Quint.: nescio an en., Quint.
inēnārrandus , a, um (in u. enarro), unbeschreiblich, Hilar. de trin. 5, 32 u. 11, 23.
in-ēnārrābilis , e, unerzählbar, unbeschreiblich, unsäglich, unerklärlich, tabes, Liv.: labor, Liv.: natura fluminum, Sen.: incredibilis atque inen. pietas., Vell.: hoc vero inenarrabile est, quod fit adversus eos, Lact.
inēnārrātīvus , a, um (in u. enarro), nicht zum Erzählen geeignet, Tert. adv. Val. 27.
inēnārrābiliter , Adv. (inenarrabilis), unbeschreiblich, unsäglich, Augustin. conf. 3, 20 no. 28 ... ... Liv. 41, 15, 2 falsche Lesart (Weißenborn u. Hertz iecur omne inenarrabili tabe absumptum).
ē-narro , āvī, ātum, āre, I) etwas in gehöriger ... ... omnem rem, quo pacto haberet, en. ordine, Ter.: ea vix annuo sermone enarrare posse, Cornif. rhet.: en. alci somnium, Cic.: en. positionem operis ...
foeditās , ātis, f. (foedus, a, um), die ... ... vulnerum, Liv.: sordium ac squaloris, Sen.: odoris intolerabilis foeditas, Cic.: quaedam vix enarrabilis f. (häßliche Blässe), Quint. – Plur., Tert. ad nat ...
hermēneuma , atis, n. (ερμήνευμα), die Erklärung, Auslegung, rein lat. enarratio, Sen. exc. contr. 9, 3. § 4. = p. 453 ...
ex-cēdo , cessī, cessum, ere, I) intr. A) ... ... – b) abgehen, vom Hauptgegenstande abschweifen, paulum ad enarrandum, quam (wie) etc., Liv. 29, 29, 5: in fabellam ...
cōmitās , ātis, f. (comis), das aufgeräumte Wesen, ... ... in hostes, Tac.: c. curandi (in der Verwaltung), Tac.: mihi ad enarrandum est c., ich bin aufgelegt, Plaut.: per comitatem, aus Gefälligkeit, ...
com-mōlior , ītus sum, īrī, in Bewegung setzen, ... ... Übtr., nimis moleste atque odiose confabricatus commolitusque magis est originem vocabuli iste, quam enarravit, hat herumgebaut u. herumgearbeitet an usw., Favorin. b. Gell. ...
possibilis , e (possum) = δυνατός, möglich, tunlich ( ... ... possibile est, Paul. dig. 25, 2, 3. § 2: nec verbo enarrare possibile est, Lact. de opif. dei 1, 11: m. folg. ...