enodatus

[2423] ēnōdātus, a, um, PAdi. (v. enodo), entwickelt, deutlich gemacht, praecepta enodata diligenter, Cic. de inv. 2, 6: Compar., enodatior intellegentia, Boëth. art. geom. p. 392, 9 Fr.: easdem sententias habentes, multo tamen enodatiores atque planiores, Augustin. epist. 174: Superl., enodatissimus sermo, Augustin. serm. 32, 18.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2423.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: