nūbilo , āre (nubilum), I) intr. wolkig-, trübe sein, A) eig., unpers., si nubilare coeperit, Varro r ... ... 51., übtr., mentem, Augustin. serm. 305, 4: adhuc nubilabatur, quod praenuntiabatur, Augustin. serm. 352, 6.
re-nūntio , āvī, ātum, āre, I) zurückberichten, - ... ... indir. Fragesatz, quid nunc renuntiem abs te responsum, Ter.: nihil a quoque renuntiabatur, wurde keine Antwort gebracht, Suet.: hoc alii mihi renuntiant, Plaut.: ...
prae-nūntio , āvī, ātum, āre, vorher verkündigen, vorher ... ... Ter.: im Passiv m. folg. Nom. u. Infin., venturus ipse praenuntiabatur, Augustin. serm. 210, 3. – praenūntiātō (Abl. abs.) Troianis ...