epigrammaticus , a, um (επιγραμματικός), epigrammatisch, Martialis epigr. poëta, Spart. Hel. 5. § 9.
Alcimus , ī, m. (Ἄλκιμος ... ... latein. Eigenname, a) Latinus Alcimus Avitus Alethius, ein lat. Rhetor u. Epigrammatist ums Jahr 360 n. Chr., Auson. prof. 2. Sidon. ep. ...
Catullus , ī, m., I) Q. Valerius Catullus, ein berühmter röm. Elegiker und Epigrammatiker, geboren in Verona od. im Veronesischen im Jahre 87 v. Chr., Tibull. 3, 6, 41: Vokat., Catulle, Catull. 8, 1. Vgl. ...
epigrammista , ae, m. (epigramma), der Epigrammdichter, Sidon. epist. 4, 1, 2 (Lütjohann liest epigrammatista).
poēta , ae, m. (ποιήτης ... ... . barbarus (v. Nävius), Plaut.: Anacreon, lyricus p., Porphyr.: p. epigrammaticus, Spart.: p. scaenicus, Varro LL.: p. comicus, tragicus, Cic.: ...
epigramma , atis, n. (επίγραμ ... ... u. 1, 1, 3; 1, 117, 3: Abl. Plur. epigrammatis, Cic. ad Att. 1, 16, 15. Auson. edyll. 13 extr ...
philosophus , a, um (φιλόσοφ ... ... . 10, 1: esse Apuleium in vita philosophum (ein strenger Moralist), in epigrammatis amatorem, Auson. edyll. 13, 4. p. 146, 15 Schenkl. – ...