erastes

[2447] erastēs, Akk. ēn, m. (εραστής), der Liebhaber, M. Aurel. b. Fronto ep. ad M. Caes. 1, 10 in. (= Fronto ep. Graec. 7 in. p. 253, 16 N.).

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2447.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: