dē-pudet , puduit, ēre, v. impers. I) sich sehr schämen, m. Infin., cum eum non depuderet ... ... jetzt non puduit ferre): m. Dat. (für), depuduit vanitati et erubuit veritati, Augustin conf. 8, 2.
... esset inductus, erubuisse memini, Sen.: epistula non erubuit, Cic. – m. Acc., neque erubuit ora vestra, Ps. Cic. in Sall. decl. 5, 15: iura fidemque supplicis erubuit, Verg. Aen. 2, 541. – mit in u. ...
cōn-fugio , fūgī, ere, hinzufliehen, d.i. irgendwohin ... ... ., neque tu scilicet eo nunc confugies ›Quid mea?‹ Ter.: deinde ubi erubuit, confugit illuc, ut neget, accedere quicquam posse ad voluptatem nihil dolentis, Cic ...