Aeso , ōnis, f., Stadt im diesseitigen Spanien, zwischen den Flüssen Sikoris u ... ... inscr. Lat. II. p. 594 u. 981. – Dav. Aesōnēnsēs , ium, m., die Einw. von Äso, die Äsonenser, ...
esox , ocis, m., ein Fisch, wahrsch. der Hecht, Plin. 9, 44 codd. (wie auch Detl. Philol. 28, 325 lesen will; die Ausgg. isox). Sulp. Sev. dial. 2 (3), 10, 4. Paul. ...
ēsor , ōris, m. (edo), der Esser, Verspeiser, prandiorum opimorum, Fronto de fer. Als. 3. p. 226, 10 N.
Aesōn , onis, Akk. ona, m. (Αἴ ... ... Dav. abgeleitet: a) Aesonidēs , ae, Akk. ēn, Vok. ē, m. ... ... Äson), v. Jason, Prop. u.a. – b) Aesonius , a, um, äsonisch, des ...
Caeso (Kaeso), ōnis, m., Beiname u. Vorname der Duilii, Fabii, Quinctii.
cēsor , s. cēnsor.
... . Perf. Pass., vereinsamt, verödet, desolatae terrae, Ov.: desolata templa, Plin. ep.: manipli desolati, von ihren Führern verlassen, Verg.: desolatus aliorum discessione, Tac.: desolata sanctis parentibus, Apul.: aevo desolata senectus, geschwächt vom Alter ...
caesor , ōris, m. (caedo), der Hauer, Prob. cath. 16, 32: lignorum, Vulg. deut. 29, 11: metallorum lignorumve caesores, Hier. ep. 53, 6: caes. lapidum, Steinbrecher, Ambros. ...
exēsor , ōris, m. (exedo), der Ausfresser, Unterwühler, moerorum, v. der Flut, Lucr. 4, 218 u. 6, 926.
Aesōpus , ī, m. (Αἴσωπο ... ... Isid. 1, 39, 2. – b) Aesōpīus od. Aesōpēus , a, um (Αἰσώπειος), äsopisch, Aesopei logi, Sen. ad Polyb. 8, 3 ...
cōmēsor u. cōmestor , ōris, m. (1. comedo), der Verzehrer, Fresser, Form -sor, Gaius dig. 21, 1, 18 pr. u. Eccl.: Form -stor, Vulg. sap. 12, 5.
dē-solvo , (solvī), solūtum, ere, abzahlen, Scaev. dig. 40, 5, 41. § 9.
dēsomnis , e (de u. somnus), schlaflos, soles me nocte desomnem facere, Petron. 47, 5.
dē-sorbeo , ēre, hinabschlingen, verschlingen, Tert. de idol. 24. Mart. Cap. 8. § 804.
Aesōpēus , - icus , - īus (- ius ), s. Aesōpus.
Caesōnius , a, ein röm. Familienname, unter dem bekannt: ... ... Namen Caesennius [s. d.] u. Caesonius). – u. bes. Milonia Caesonia, die Geliebte u. nachmalige Gemahlin des Kaisers Kaligula, die ... ... Iuven. 6, 116. – Dav. Caesōniānus , a, um, cäsonianisch, Col. 1 ...
hypogēson , ī, n. (ὑπόγεισον), die große Art von Hauslauch, die in den Dachrinnen wächst, Plin. 25, 160.
dēsōlātio , ōnis, f. (desolo), das Alleinsein, die Verödung, Eccl. – meton., die Einöde, Wüste, Eccl.
dēsōlātor , ōris, m. (desolo), einer, der vereinsamt ist, Augustin. serm. 119, 5 ed. Mai.
Gesoriacus (Gessoriacus), ī, m. (sc. portus), Hafenort der Moriner (in ... ... . Gessoriacēnsis portus , Itin. Aton. 376, 2. – u. Caesoriacum , ī, n., Flor. 1, 11, 8 u. 4, ...
Buchempfehlung
Aristophanes hielt die Wolken für sein gelungenstes Werk und war entsprechend enttäuscht als sie bei den Dionysien des Jahres 423 v. Chr. nur den dritten Platz belegten. Ein Spottstück auf das damals neumodische, vermeintliche Wissen derer, die »die schlechtere Sache zur besseren« machen.
68 Seiten, 4.80 Euro