Lūcās , ae, m. (Λουκας), Lukas, der dritte Evangelist, Prud. apoth. 1002 u.a. Eccl.
per-tono , tonuī, āre, I) intr. fort und fort-, gewaltig donnern, übtr., dominus salvator in evangelio pertonans, Hieron. epist. 51, 4: quando vox illa pertonuit, Hieron. ...
Iōannēs , is, m., Johannes, I) der Täufer ... ... : Nbf. Iōannis, Prud. cath. 7, 46. – II) der Evangelist, Vulg. Matth. 4, 21 u.a. Prud. apoth. 9 ...
Matthaeus , ī, m. (Ματθαιος), der Evangelist Matthäus, Eccl. – Zweisilb. Matth eu s (Μαιθεύς), Prud. apoth. 982.
euangelizo , āvī, ātum, āre (ευαγγελίζω), das Evangelium verkündigen, -predigen, Eccl.: pauperes euangelizantur, den A. wird das Evangelium gepredigt, Vulg. Matth. 11, 5.
euangelium , iī, n. (ευαγγέλλιον, frohe Botschaft), das Evangelium, die Lehre von Christus, die christliche Lehre ...
praedicātor , ōris, m. (1. praedico), I) der ... ... t. t. der Kirchenspr., der Verkündiger (Prediger) des Evangeliums usw., Tert. adv. Marc. 4, 28. Augustin. conf. 6, ...
euangelista , ae, m. (ευαγγελιστής), der Evangelist, Oros. apol. 17, 11 u.a. Eccl.
euangelicus , a, um (ευαγγελικός), evangelisch, Eccl.
praestrūctio , ōnis, f. (praestruo), die Vorbauung, Vorbereitung, illa pr., Augustin. epist. 147, 6: evangelii, Tert. adv. Marc. 4, 14.
euangelizātor , ōris, m. (euangelizo), der Prediger des Evangeliums, Eccl.
1. sors , sortis, f. (v. 1. sero, ... ... paginis poëtae cuiusdam sortem consulere, Augustin. conf. 4, 3, 5: de paginis evangelicis sortes legere, Augustin. epist. 55, 37. Vgl. Marquardt Römische Staatsverw. ...
canōn , onis, Akk. ona, m. (κανών), I) die Regel, Norm, Richtschnur, ... ... Augustin. ep. 64, 3: chronici canones, Hieron. vir. ill. 81: evangelici canones, Hieron. vir. ill. 55.
sarcio , sarsī, sartum, īre (Wz. sark, flechten, ... ... verwahrt, sarta tecta tua praecepta habui, habe in Ehren gehalten, wie ein Evangelium gehalten, Plaut. trin. 317: M 2 . Curium sartum et tectum ...
dīgesta , ōrum, n. (digestus, a, um), I) ... ... Marc. 4, 3. – u. im Sing. digestum Lucae, das Evangelium Lucä, Tert. adv. Marc. 4, 5.
1. prae-dico , āvī, ātum, āre, ... ... praedicant, Ter. – 2) als t. t. der Kirchenspr., das Evangelium usw. verkündigen ( predigen ), Christum, Vulg. 1. Cor. 15, 12: evangelium, Lact. de mort. pers. 2, 4: paenitentiam (Buße), ...
praecōnius , a, um, zum Präko gehörig usw., präkonisch ... ... Kirchenspr., die Verkündigung, resurrectionis, Tert. de res. carn. 39 extr.: evangelii, Lact. 1, 4, 8. – 3) die rühmende Ausbreitung ...
praedicātio , ōnis, f. (1. praedico), I) das ... ... t. der Kirchenspr., das Verkündigen ( Predigen ) des Evangeliums usw., Lact. 4, 21, 2; de mort. pers. 2, ...