dē-vīnctio , ōnis, f. (devincio), das Festmachen, Festbannen, Plur. bei Tert. de spect. 2.
dēvīnctus , a, um, PAdi. (v. devincio), ganz ergeben, mit Dat., studiis, Cic.: mihi, Cic. ep.: devinctior alci, Hor.: abs., personae devinctissimae, Salv. de gub. dei 5, 10 p. 106 Migne.
sarmentīcius , a, um (sarmentum), aus Reis - od ... ... sarmenticii u. semaxii (al. semiaxii), weil ad stipitem dimidii axis revincti sarmentorum ambitu exurimur, nach Tert. apol. 50.
... servum, Plaut.: leonem, Plin.: manibus pedibusque devinctis, Plin. – II) übtr.: A) übh. eng ... ... religione devinctus astrictusque, durch seine Eidespflichten gebunden u. umstrickt, Cic.: filii devincti maternis meritis, Corp. inscr. Lat. 6, 1754 (a. 395 ...
ē-vincio , vīnxī, vīnetum, īre, I) gehörig binden, ... ... mit gebundenen Händen, Sil. 2, 48: m. griech. Acc., evincti brachia capta (an den usw.) duces, Tibull. 1, 7, 5 ...
re-vincio , vīnxī, vīnctum, īre, I) zurück-, rückwärts ... ... umgab, Verg.: zona de poste revincta, Ov.: poet., latices in glaciem revincti, zu Eis erstarrt, Claud. – b) übtr.: mentem amore, ...