... hervoreilen od. stürzen, evolare atque excurrere foras, Cic.: ex urbe, Cic.: ex omnibus partibus silvae ... ... ., Cic. de or. 1, 161: itaque tantos processus efficiebat, ut evolare, non excurrere videretur, daß er im Fluge, nicht im Laufe vorwärts ...
ad-volo , āvī, ātum, āre, herbei-, heran-, herfliegen ... ... eas aves, quae etc., Cic.: in Italiam trans mare (Ggstz. eodem revolare), Varr.: in civitatem, Tac.: in forum, Liv.: in scaenam, Plin.: ...
aliquā , Adv. (aliquis), I) auf irgend einem Wege, irgendwo, al. evolare, Cic.: al. evadere, Liv. – II) übtr., auf irgend eine Art, irgendwie, al. resciscere alqd, Ter.: al. nocere, Verg.
altiusculus , a, um (Demin. v. altius), etwas ... ... , Suet. Aug. 73. – neutr. pl. subst., aliqua altiuscula praevolare saliendo, Augustin. enarr. in psalm. 38, 2.
altē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... cadere, hoch herab, Cic.: se tollere a terra altius, Cic.: altissime evolare, v. Adler, Suet.: alte cinctus, Hor. – b) übtr ...
ā-volo , āvī, ātum, āre, hinweg-, fort-, davonfliegen ... ... per aethereas me tollens avolat umbras, Catull.: pavones, qui ex consuetudine avolare et revolare solent, ICt.: ex oculis et manibus infelicissimae coniugis tacitus avolavit (v. ...
vinculum u. vinclum , ī, n. (vincio), ... ... , als Hemmungs- oder Einschränkungsmittel, a) konkr.: ex corporum vinculis evolare, Banden, Cic.: vincula solvere cado, Tibull.: vincula undarum, Eis, ...
prae-volo , āvi, āre, vorher-, voranfliegen, praevolantes ... ... raptum, Spart. Sever. 22, 1. – m. Acc., aliqua altiuscula praevolare saliendo, rasch überspringen, Augustin. in psalm. 38, 2.
trāns-fugio , fūgī, fugitum, ere, zum Feinde überlaufen ... ... Tac. – II) übtr.: ab afflicta amicitia transfugere et ad florentem aliam devolare, unglückliche Freunde treulos im Stiche lassen, Cic. Quinct. 93: nam ...