excaecātio , ōnis, f. (excaeco) = εκτύφλωσις (Gloss.), das Blindmachen, Blenden, Augustin. epist. 88, 12. – übtr., die Verblendung, Augustin. c. Faust. 21, 9 u.a.
excaecātor , ōris, m. (excaeco), der Verblender, Augustin. serm. 135, 1.
... , Sen. rhet.: alqm virgulā, Flor.: excaecatus Cyclops, Sen. rhet.: excaecato uno oculo, Firm.: excaecari papavere, ... ... machen, formam, Petron.: fulgor (argenti) excaecatus, matter Glanz, Plin. – 4) des ... ... , verblenden, quos diabolus excaecat, Cypr. epist. 59, 18: ut excaecati in te offenderent, Augustin ...