exclamatio

[2526] exclāmātio, ōnis, f. (exclamo), der Ausruf, a) im allg., der Ausruf, Aufschrei, acuta atque attenuata nimis exclamatio, Cornif. rhet. 3, 21: Plur., acutae vocis exclamationes vitare, Cornif. rhet. 3, 21: dulces exclamationes theatri causā producere, Quint. 11, 3, 179. – b) der Ausruf als rhet. Figur, Cornif. rhet. 4, 22. Cic. de or. 3, 207. Quint. 9, 1, 34. Tac. dial. 26 u. 31: excl. vel admirationis vel conquestionis, Cic. or. 135.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2526.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: