excusatus

[2535] excūsātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. excuso), entschuldigt, gerechtfertigt, Compar., Sen. rhet. u.a.: Superl., excusatissimus essem, Sen. de otio 2, 1: excusatius est m. Infin., Sen. contr. 7, 1 extr.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2535.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: