exitiabilis

[2563] exitiābilis, e (exitium), zum Untergange führend, Unheil stiftend, ein tragisches [2563] Ende herbeiführend, verderblich, unheilvoll, scelus, Verg.: telum, Ov.: morbus, Tac.: prodigiorum eventus, Liv.: bellum, Cic.: tyrannus, Liv.: homines, Unheilstifter, Vell. – m. Dat. (wem? für wen?), proelium illis exitiabile, Tac.: potentiae societas, quae urbi exitiabilis fuit, Vell. – m. in u. Akk., ex. in suos animus, Tac. – Dav. exitiābiliter, Adv., Augustin. de civ. dei 1, 17.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2563-2564.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: