exōrābilis , e, Adv. m. Compar. (exoro), ... ... erbitten, Cic. ep. u. Hor.: numen, Iuven.: exorabilis in alqm, nachsichtig gegen jmd., Suet.: nulli exorabilis, Sil.: Compar. b. Sen. u. Tac. – ...
in-exōrābilis , e, unerbittlich, I) = ... ... ad supplicium sumendum in omnes partes sit inexorabilis, Rutil. Lup. 2, 9 extr.: si nos inexorabiles ad ... ... de fid. et symb. 10. § 22: absol., immisericos atque inexorabilis, Gell.: facere alqm inexorabilem, Pacuv. ...
inexōrābilitās , ātis, f. (inexorabilis), die Unerbittlichkeit, Serv. Verg. Aen. 12, 199. Schol. Bern. ad Verg. georg. 3, 68.
inexōrābiliter , Adv. (inexorabilis), unerbittlich, Donat. Ter. Andr. 1, 2, 18.
plācābilis , e (placo), I) leicht zu beruhigen, -zu besänftigen, versöhnlich (Ggstz. inexorabilis, unerbittlich, irritabilis, reizbar), irritabiles animi sunt optimorum saepe hominum iidemque placabiles, Cic.: inimicis te placabilem, amicis inexorabilem praebes, Cornif. rhet.: ...
im-plācābilis , e (in u. placabilis), unversöhnlich, unerbittlich (Ggstz. exorabilis), v. Pers., absol., Liv. u.a.: immitis et impl. animus, Liv.: impl. in alqm, Cic. u. Liv., alci, Cic ...
facilis , e (facio), wie das griech. ῥᾴδιος, sowohl ... ... Akk.: si faciles habeas in tua vota deos, Ov.: Lollio offensior, facilis exorabilisque in vitricum fuit, Suet. – ε) m. Dat.: sint, precor ...
offēnsa , ae, f. (offendo), das Anstoßen, ... ... ., ICt. – Plur., subitae offensae, Tac.: amicitiarum tenax, in offensis exorabilis, Vell.: civitas rimandis offensis sagax, Tac.: offensas principum speculari, Tac.: offensam ...