expiātus , ūs, m. (expio), die Sühnung, Sühne, Eccl.
inexpiātus , a, um (in u. expio), ungesühnt, ungetilgt, dedecus, Augustin. epist. 118, 2.
ex-pio , āvī, ātum, āre, aussühnen, I) ... ... A) den Zorn der Gottheit durch eine Sühne versöhnen, besänftigen, expiatum est, quidquid ex foedere rupto irarum in nos caelestium fuit, Liv.: poenis ...
1. lūstro , āvī, ātum, āre (wie 2. lustrum ... ... agrum, Cato: populum, exercitum, coloniam, Cic.: urbem, Liv.: lustratus et expiatus sacro, Liv.: alqm taedis, flammis, Tibull. u. Ov. – ...