exulcero

[2643] ex-ulcero, āvī, ātum, āre, I) schwären machen, zum Schwären-, zum Eitern bringen u. übh. wund machen, cutem, Cels.: ventrem, Cels. u. Sen.: cicatrices, Plin.: vulvas ferro, Col.: aures, v. Insekten, Varro: vitem, ritzen, Col.: lateribus attritu exulceratis, Sen.: exulcerata et aegra corpora, Sen. – II) übtr.: 1) in tiefe Betrübnis versetzen, cetera quibus exulceratae (tief betrübte) mentes ad sanitatem revocantur, Petron. 111, 8. – 2) tief hinein böse machen, verschlimmern, ea, quae sanare nequeunt, exulcerant, Cic.: dolorem alcis, Plin. ep.: vestram gratiam, verbittern (Ggstz. conciliare), Cic.: res ab ipso rege clam exulceratae, in ein schlimmes Geleise gebracht, Cic. – 3) aufbringen, erbittern, ut in exulcerato animo facile fictum crimen insideret, Cic.: ira exulceratos ignominiā stimulabat animos, Liv.: [2643] vulneratae (ferae) magis exulcerantur, Capit.: ad tuam mentem si in aliquo exulcerassem deleniendam, Paulin. in Augustin. epist. 32, 5: iam te exulcerati suspicionibus amare non possunt, Lampr.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2643-2644.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: