poētria , ae, f. (ποιήτρια), die Dichterin, Ps. Ov. her. 15, ... ... . 91, 31 K. Mart. Cap. 8. § 809: vetus et plurimarum fabularum p., Cic. Cael. 64.
ēnōdātio , ōnis, f. (enodo), die Entwickelung, Entwirrung, Erklärung, cognitio enodationis indigens, Cic. top. 31: explicatio fabularum et en. nominum (der Bedeutungen von Namen), Cic. de nat. ...
asperitūdo , inis, f. (asper), die Rauheit, ... ... . Sex. Placit. de medic. 17, 1. – übtr., fabularum, Apul. met. 1, 2. Vgl. aspritudo.
1. cōpia , ae, f. (aus *co-opia ... ... Rat sucht, zugänglich sein, Cic.: facere copiam pugnandi, Sall.: novarum (sc. fabularum) spectandi facere copiam, Ter. heaut. prol. 29 (dazu Wagner über ...
ā-voco , āvī, ātum, āre, I) ab-, wegrufen ... ... ne quo externo terrore avocarentur animi ab sanandis domesticis malis, Liv.: postquam lege hāc fabularum ab risu ac soluto ioco res avocabatur (verdrängt wurde), Liv.: avocari ...
sūtor , ōris, m. (suo), I) der Flickschuster ... ... , 12. ext. 3. – II) übtr., der Zusammenflicker, fabularum, Augustin. c. Faust. 22, 79. Sidon. epist. 3, 13, ...
... Fabel, nota illa de membris humanis adversus ventrem discordantibus fabula, Quint.: fabularum cur sit inventum genus, Phaedr.: hāc fabulā derideri merito potest, qui ... ... Cic. u.a. – u. davon b) übtr., succentor fabularum crudelium, der Tonangeber bei diesen Greueltaten, Amm.: fabulam ...
scrīptor , ōris, m. (scribo), der Schreiber, ... ... , Quint., Plin. u. Iustin.: veteris comoediae, Quint.: togatarum (sc. fabularum) scr., Porphyr.: mediae comoediae, Apul.: elegiarum, satirici carminis, Lact.: carminum ...
succentor , ōris, m. (succino), I) der Nachsänger ... ... u. incentor). – II) übtr., der Tonangeber, Paulus succ. fabularum crudelium (bei diesen Greuelszenen), Amm. 19, 12, 13.
explicātio , ōnis, f. (explico), I) das Auseinander ... ... , Deutung, quaestionum obscurarum, Vitr.: verborum, Cic.: naturae, Cic.: expl. fabularum et enodatio nominum, Cic. – Plur., Vitr. 4, 3, 6 ...