1. factus , a, um, PAdi. (v. facio), ... ... – b) v. Pers., zugestutzt, gebildet, qui illuc factus institutusque venisset, Cic.: homo ad unguem factus, ein ganzer, vollkommener, Hor. sat. 1, 5, 32. ...
2. factus , ūs, m. (facio), I) das Machen, Verfertigen, quo ornatior villa esse posset fructu quam factu (Erbauung), Varro r. r. 3, 1, 10. – meton. als ökon. t. t. = factum ...
olfactus , ūs, m. (olfacio), I) das Riechen, der Geruch, Plin. 32, 28 u. 35, 182: m. obj. Genet., cuius (clavae) olfactu refugerunt canes, Solin. 1, 11. – II ...
calfactus , ūs, m., s. calefactus.
sēmifactus , a, um (semi u. facio), nur halbgemacht, nur halbfertig, opera, Tac. ann. 15, 7: portae valli, Auct. b. Afr. 83, 3.
calefactus (calfactus), Abl. ū, m. (calefacio), die Erwärmung, calef., Lact. de opif. dei 14, 5: calf., Plin. 29, 48.
īgni-factus , a, um (*ignifacio), erhitzt, glühend, heiß, lapides molares, Th. Prisc. 2, 2, 15.
cinefactus , a, um (cinis u. facio; vgl. Non. 93, 33), zu Asche geworden, Lucr. 3, 904.
pudefactus , a, um (pudeo u. facio), sich schämend, pudefactus oris deformitate, Gell. 15, 17, 1.
timefactus , a, um (timefacio), in Furcht gesetzt, erschreckt, Lucr. 2, 44. Cic. de off. 2, 24.
domefactus , a, um (domo u. facio), bezwungen, aratro domefacta tellus, Petron. 99, 3.
gelefactus , a, um (gelu u. facio), zu Eis geworden, Ven. Fort. carm. 8, 6, 213.
ante-factus , s. ante no. I, B, 2.
domifactus , s. domefactus.
adolēfactus , a, um (adoleo u. facio), in Brand gesetzt, arbores, Act. fratr. Arv. a. 224 (Corp. inscr. Lat. 6, 2107) 16.
īnsuēfactus , a, um (*in-sueo u. facio), daran gewöhnt, dazu abgerichtet, Caes. b. G. 4, 24, 3.
ēmadefactus , a, um (ex u. madefacio), gehörig erweicht, Apic. 6, 224.
pallefactus , s. pallēsco /.
il-labefactus , a, um (in u. labefacio), unerschüttert, unerschütterlich, bildl., concordia, Ov. ex Pont. 4, 12, 30: quae (affinia vincula) semper maneant illabefacta, ibid. 4, 8, 10.
extumefactus , a, um (extumeo u. facio), aufgeschwollen, cum (illa pars animi) sit extumefacta potu atque pastu, *Cic. de div. 1, 60 (nach Christs evidenter Vermutung).