fatigatio

[2699] fatīgātio, ōnis, f. (fatigo), I) die Ermüdung, ermüdende Anstrengung, alcis, Quint. u. Tac.: animi, Cels.: cum fatigatione equorum atque hominum, Liv.: omnes fatigatione continuati laboris affecti, Curt.: fatigatio corpora afficit (greift an), Quint.: bilem maxime movet (nimmt in Anspruch) fatigatio, Sen.: dolore et fatigatione deficere (nicht weiter reden können), Quint.: fatigationem vitare, Cels.: Plur., adsiduis animi fatigationibus aestuantes, Firm. math. 3, 5, 16. – II) das Zusetzen mit Worten, das Aufziehen, die Neckerei (griech. σκῶμμα), verbi fat., Aur. Vict. epit. 38, 7: bl. fat., Eutr. 9, 19. Sidon. epist. 1, 8, 1 (Plur.). Sulp. Sev. dial. 1, 4, 5.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2699.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: