feliciter

[2712] fēlīciter, Adv. (felix), I) fruchtbar, illic veniunt felicius uvae, Verg. georg. 1, 54. – II) glücklich, glückselig, a) im allg.: vivere, navigare, Cic.: nec tua, quam Pyrrhi, felicius ossa quiescant, Ov.: bella cum finitimis felicissime multa gerere, Cic. – b) im Wunsch, Zuruf, mit Glück, zum Glück, zum Heil, vade fortiter, vade feliciter, Sen.: quod mihi feliciter ac bene vortat, Enn. ann. 108: precatus sum, ut ea res mihi, populo plebique Romanae bene atque feliciter eveniret, Cic.: ego sum precatus, ut eis quoque hominibus ea res fauste, feliciter prospereque eveniret, Cic. – c) Glückauf! Glück u. Heil! feliciter velim, Cic.: feliciter quod agis, Glück zu dem, was du unternimmst, Sen.; vgl. ut illi feliciter! optarent, Spart.: mit folg. Dat., feliciter patruo! Heil dem usw.! Suet.: u. so victoriae Cimbricae feliciter! Glück u. Heil zum usw.! Flor.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2712.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika