fīcātum , ī, n. (ficus) = ἧπαρ συκωτόν, eine mit Feigen gemästete Leber (noch jetzt ital. fegato, span. hígado), Apic. 7, 263 sq. Marc. Emp. 22. Anthol. Lat. 199, 85 R. – ...
dēfīcātus , s. dē-faeco a. E.
lūdificātus , ūs, m. (ludifico), das Gefoppe, Gespött, alqm sibi habere ludificatui, zum Gespötte haben, Plaut. Poen. 1281.
sīgnificātus , ūs, m. (significo), I) das Anzeichen, Vorzeichen, tempestatum significatus (Plur.), Vitr. u. Plin. – II) ... ... sign. duplex, Gell. 5, 12, 9: ne quid deperdat ex significatu, Mar. Victorin. art. gr. 1 ...
sacrificātus , Dat. uī, m. (sacrifico), das Opfern, nullum uspiam pecus sacrificatui habemus, Apul. met. 7, 10.
odōrificātus , a, um (odor u. facio), wohlriechend gemacht, Ambros. epist. 8, 64.
turpificātus , a, um (turpis u. facio), entsittlicht, animus, Cic. de off. 3, 105.
falsificātus , a, um (falsus u. facio), verfälscht, Prud. ham. 549.
pontificātus , s. pontifex.
nātūrificātus , a, um (natura u. facio), zu einem Wesen geworden, ins Dasein getreten, animae, Tert. adv. Val. 29.
revīvificātus , a, um (re u. vivifico), wieder lebendig gemacht, Tert. de res. carn. 19.
angelificātus , a, um (*angelifico), in Engelsnatur umgewandelt, caro, Tert. de resurrect. carn. 26.
proaedificātum , ī, n. (pro u. aedifico) der Vorbau, Fest. 242 (b), 10.
concorporificātus , a, um (concorporo u. facio), zu éinem Körper verbunden, Tert. adv. Valent. 23.
dē-struo , strūxī, strūctum, ere, etw. Gebautes ... ... . epit. u. Plin. ep.: templum prope funditus, Suet.: quod destruitur aedificatum est, Lact. – poet., crinem manumque, d.i. des Diadems ...
sȳcōtum , ī, n. (συκωτόν) = ficatum (w.s.), Vespae iudic. coci 84 (= Anthol. Lat. 199, 84 R.).
modifico , āvī, ātum, āre (modificus), I) gehörig abmessen ... ... , Apul. de deo Socr. 9: vitae genus otiosum, actuosum, ex utroque modificatum, zwischen beiden die Mitte haltend, Augustin. de civ. dei 19, ...
pācificor , ātus sum, ārī (pax u. ... ... bene atque honeste inter primos stabis, Liv.: pacificandum cum altero statuit, Iustin.: pacificatum legati veniunt, Liv.: Agathocles pacificatus cum Atheniensibus, Iustin.: übtr., satine tecum pacificatus sum? Plaut. Stich. 517 G.
augurātus , ūs, m. (auguro), I) das Auguramt ... ... .: auguratum deferre alci, Cic.: auguratum accipere, Plin. ep. – Plur., pontificatus auguratusque, Tac. hist. 1, 77. – II) die Weissagung, ...
im-mōlītus , a, um (in u. molior), wo ... ... sunt, Liv. 39, 44, 4: ne quis in iis locis quid in aedificatum inmolitumve habeto, Tab. Heracl. (Lex Iulia municip.) im Corp. inscr ...