frequentativus

[2843] frequentātīvus, a, um (frequento), ein häufiges Tun anzeigend, verba, Gell. 9, 6, 3. Diom. 345, 21: verborum qualitas, Diom. 344, 28: quia (lecto) frequentativum est ab eo, quod est ›lego‹, Porphyr. Hor. sat. 1, 6, 122: frequentativum est ›viso‹, ut ›verso, facesso‹, Serv. Verg. Aen. 2, 63.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2843.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: