frūstillum , ī, n. (Demin. v. frustum), ein Stückchen, Bißchen, frustilla haec ignea, Arnob. 2, 58: haec parvula, Arnob. 7, 25. – Nbf. frūstellum, Not. Tir. 104, 2.
frūstillātim (frūstilātim), Adv. (frustillum), brockenweise, in Brocken, Pompon. com. 166. Plaut. Curc. 576.
dif-fero , dis-tulī, dī-lātum, dif-ferre (dis ... ... nach verschiedenen Seiten tragen, 1) eig.: ego te faciam ut formicae frustillatim differant, Plaut.: arbores, d.i. aus der Baumschule, wo sie dicht ...
frūstellum , ī, n., s. frūstillum.
im-pleo , plēvī, plētum, ēre (in u. *pleo ... ... , Verg.: os aquā, W. in den M. nehmen, Sen.: gremium frustis, Cic.: uterum generoso semine, Ov.: impletae cibis vinoque venae, Liv.: ...
cōn-fero , contulī, collātum (conlātum), cōnferre, I) zusammentragen ... ... – β) prägn., schaffend zusammensetzen, e singulis non membris, sed frustis collata oratio, Quint.: hominis ortus ex utroque gignentium confertur, Quint. 4 ...