fulgurātor , ōris, m. (fulguro), I) der Blitzeschleuderer, Corp. inscr. Lat. 2, 258*: auch fulgerator, Corp. inscr. Lat. 6, 377: fulgorator, Serv. Verg. Aen. 3, 359. p. 405, 30 Thilo: ...
fulgurātus , a, um (fulgur), vom Blitze getroffen, subst., fulgurāta, ōrum, n., vom Blitze getroffene Gegenstände, omnibus fulguratis odor sulphuris inest, Sen. nat. qu. 2, 21, 2. Vgl ...
fulgurātio , ōnis, f. (fulguro), das Blitzen, Wetterleuchten, Sen. nat. qu. 1, 1, 6 u.a.
fulgurātūra , ae, f. (fulguro), das Deuten der Blitze, Serv. Verg. Aen. 1, 42.
serēno , āvī, ātum, āre (serenus), heiter machen, aufheitern ... ... caelum, Verg.: lux serenans, Cic. poët. – unpers., cum tonat, fulgurat, fulminat, cum serenat (es [= der Himmel] heiter ist), Min. ...
... aurum fulgurans, Apul.: vetito domus iam fulgurat auro, Stat.: ignis oculis fulgurat, Sil. – 2) übtr., hervorblitzen, -leuchten, proximus hydrochoi fulguret Oarion, Catull. 66, 94 (al. fulgeret): fulgurat in nullo umquam verius dicta vis eloquentiae, ...
fulmino , āvī, ātum, āre (fulmen), I) intr. ... ... 3, 6 u. Plin. 2, 21. – impers., cum tonat, fulgurat, fulminat, cum serenat, Min. Fel.: boreae de parte trucis cum fulminat, ...
Elicius , iī, m. (elicio), ein Beiname Jupiters in der röm. Auguralsprache = der im Blitze, den der fulgurator herabzaubert (elicit), Herniederfahrende, der Blitzlenker (= dem griech. ...
fulminātor , ōris, m. (fulmino), der Blitzeschleuderer, Arnob. 6, 23. Apul. de mund. 37 (neben fulgurator u. tonitrualis).
per-fulguro , āre, blitzen, Stat. Theb. 7, 502 (Kohlmann praefulgurat).
fulgorītor , s. fulgurātor.
fulgerātor , s. fulgurātor.
fulgorātor , s. fulgurātor.
fulgurītor , s. fulgurātor.
fulguriātor , s. fulgurātor.
... si tonuerit, Cic.: cum tonat, fulminat, fulgurat, cum serenat, Min. Fel.: ordine tonare prius oportet, postea coruscare, ... ... Cicero territus cesserat tonantibus Demostheni Platonique, Colum.: oratio magnifica et excelsa tonat, fulgurat, Plin. ep.: tona eloquio, Verg. – b) m. ...
per-turbo , āvī, ātum, āre, ganz-, sehr verwirren, ... ... , ut in his perturbem aetatum ordinem (Zeitfolge), Cic.: oratio tonat, fulgurat, omnia denique perturbat ac miscet, Plin. ep.: condiciones pactionesque bellicas periurio, ...
fulgurītus , a, um (fulgur), vom Blitze getroffen, arbores, Plaut. trin. 539. Lucil. 644* Marx (L. Müller 26, 74 fulgoritorem arborum; ... ... vom Blitze getroffenen Stätten, Serv. Verg. Aen. 6, 72. Vgl. fulguratus.