īnfundibulum , ī, n. (infundo), I) der Trichter, Cato u.a.: per infundibulum imbibi, Plin.: bibere infundibulo apposito plus orcā, Vopisc. Vgl. Auct. de idiom. gen. 583 ...
Wörterbucheintrag Latein-Deutsch zu »infundibulum«. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 1918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 257.