ūnus (altlat. oenus), a, um, Genet. ūnīus ... ... II). – Plur. (bes. bei Plur. tantum), ex unis geminas mihi conficies nuptias, Ter.: unae molae, Cato: unae quadrigae, Varro: manibus ...
lībro , āvī, ātum, āre (libra), wägen, I ... ... medio spatio tellurem, Plin.: ita libraverat corpus, ut se pedibus exciperet, Curt.: geminas libravit in alas suum corpus, er schwang sich im Gleichgewicht in die beiden ...
1. ex-colo , coluī, cultum, ere, sorgfältig abwarten, ... ... gerichtet war auf usw., Curt. – v. schmückenden Ggstd., excolat et geminas plurima palma fores, Mart. 7, 28, 6. – γ) mit ...
in-tendo , tendī, tentum, ere, I) hin- ( ... ... citharam nervis, Quint.: brachia tergo, mit dem Cästus umwinden, Verg.: gracili geminas stamine telas, Ov. – 2) übtr.: a) anspannen, anstrengen ...
gemmula , ae, f. (Demin. v. gemma), I) die kleine Knospe, Apul. met. 10, ... ... N.: gemmula carbunculi, Vulg. Sirach 32, 7. – übtr., pupularum nitidas geminas gemmulas (adorent), Apul. Ἀνεχ. 9.
re-quiēsco , quiēvī, quiētum, ere, ruhen, ausruhen, rasten ... ... ) ruhen, schlafen, lecto, Tibull. u. Prop.: Iuppiter Alcmenae geminas requieverat Arctos, zwei Nächte der Alk. wegen, Prop. – b) ...