tarditās , ātis, f. (tardus), I) die Langsamkeit ... ... a) v. leb. Wesen, mula tarditatis indomitae, Plin.: plenisque in rebus gerendis tarditas et procrastinatio odiosa est, Cic.: nosti hominis tarditatem et taciturnitatem, Cic. ...
ago , ēgī, āctum, ere (griech. ἄγω, altind. ... ... id agam, quī mihi ne detur, Ter.: itaque neque tu multum interfuisti rebus gerendis, et ego id semper egi, ne interessem, Cic. – tu, dum ...
2. ācer , cris, cre (verwandt mit aceo, acies, ... ... . – vir, Sall.: testis, Cic.: civis acerrimus, Cic.: acrior in rebus gerendis, Cic.: homo ad perdiscendum acerrimus, von Lerneifer beseelt, Cic.: duces ...
valeo , valuī, valitūrus, ēre (zu gotisch waldan, ahd ... ... illitu, suffitu, Plin. – ββ) m. Dat. Gerund., medicamenta, quae gerendis venenis valent, Gell. – γγ) m. Infin., die Kraft ...
fugio , fūgī, fugitūrus, ere (griech. φεύγω, φυγή, ... ... Sen. – memoriane fugerit (ob ihm das G. geschwunden sei) in annalibus digerendis, an etc., Liv. – v. der Zeit, fugit irreparabile tempus, ...
ā-voco , āvī, ātum, āre, I) ab-, wegrufen ... ... quos aetas a proeliis avocat, fern hält, Cic.: senectus avocat a rebus gerendis, Cic.: ne quo externo terrore avocarentur animi ab sanandis domesticis malis, Liv.: ...
ante-eo , iī, itum, īre, vorher-, vorangehen, ... ... septemdecim ad senectutem semper vos aetatem meam honoribus vestris anteistis, ego vestros honores rebus gerendis praecessi, Liv. 38, 51, 11. – B) insbes.: 1) ...
dē-tineo , tinuī, tentum, ēre (de u. teneo), ... ... ad secundos casus, Suet.: minus triennio in ea legatione detentus, Tac.: detentus rebus gerendis Suetonius, Tac. – v. lebl. Subjj., in einem Zustande ...
comitor , ātus sum, āri (comes), I) jmds. ... ... zur Seite stehen, mit jmd. verbunden sein, illi iniusto domino aliquamdiu in rebus gerendis prospera fortuna comitata est, Cic.: tardis mentibus virtus non facile comitatur, Cic. ...
1. prōmptus , a, um, PAdi. (v. promo), ... ... , Iustin. – m. in u. Abl., neque minus in rebus gerendis promptus quam excogitandis, Nep. Them. 1, 4. – m. adversum ...
super-sum , fuī, esse, I) übrig sein, ... ... .: non multum aestatis supererat, Caes.: quantum hominis avarissimi satietati superfuit, Cic.: quod gerendis rebus superesset, Liv.: quoniam mihi per condicionem fragilitatis humanae non multum superesse videtur ...
abs-traho , trāxī, trāctum, ere, wegziehen, weg-, fortschleppen ... ... Subjj., ut a nullius umquam me commodo otium meum abstraxerit, Cic.: a rebus gerendis senectus abstrahit, läßt es nicht mehr kommen zur usw., Cic.: u ...
prae-cēdo , cessī, cessum, ere, vorher-, vorangehen ( ... ... Plin. ep.: m. Abl., reliquos Gallos virtute, Caes.: vestros honores rebus gerendis, Liv.: ohne Acc., aetate, dignitate, usu, Quint. – m ...
im-modicus , a, um (in u. modicus), ... ... . – m. in u. Abl., in appetendis honoribus immodicus, in gerendis verecundissimus, Vell.: in augendo numero, Liv. – m. Abl., immodicus ...
inter-venio , vēnī, ventum, īre, dazwischen-, dazukommen, - ... ... nox intervenit proelio, Liv.: bl. nocte interveniente, Eutr.: hiems aspera rebus gerendis intervenit, Liv.: plangor intervenit verbo omni, bei jedem Worte schlug er sich ...
verēcundus , a, um (vereor), I) der aus Zartgefühl für ... ... tum, cum misit mandata ad senatum? Cic.: Pompeius in appetendis honoribus immodicus, in gerendis verecundissimus, Vell. 2, 33, 3. – b) v. Lebl.: ...
cōnsiliātor , ōris, m. (consilior), der Berater, Ratgeber ... ... . – m. in u. Abl. (in, bei), ille in gerendis honoribus c. et rector, Plin. ep. 4, 17, 6.