gillo

[2934] gillo, ōnis, m. (gelidus) = βαύκαλις, ein Kühlgefäß zum Abkühlen des Weins usw., Anthol. Lat. 117, 16 (1050, 16) u. 136, 1 (1070, 1). Cassian. coen. inst. 4, 16 u. 20. Vgl. Gloss. ›βαυκάλιον, gillo‹. – Andere Form gello, (Rufin.) de vit. patr. 3, 14. Gloss. IV, 346, 15 u. ö.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 2934.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika